Ένα παιδί που κακοποιείται από τους γονείς του λεκτικά και σωματικά ΔΕΝ σταματάει να αγαπάει τους γονείς του. ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ!

Ένα παιδί που κακοποιείται από τους γονείς του λεκτικά και σωματικά ΔΕΝ σταματάει να αγαπάει τους γονείς του. ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ!

«Ένα παιδί που κακοποιείται από τους γονείς του λεκτικά και σωματικά ΔΕΝ σταματάει να αγαπάει τους γονείς του. ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ»!

Πολλές φορές βλέπω ανθρώπους να αναρωτιούνται πώς γίνεται ένα άτομο που κακοποιούνταν από τους φροντιστές του στην παιδική του ηλικία, να συνεχίζει να τους θέλει στη ζωή του και να πασχίζει για ένα βλέμμα αποδοχής.

Όταν ένα παιδί κακοποιείται από τους γονείς του, από τα άτομα που αγαπά ανιδιοτελώς, τότε αντιλαμβάνεται ότι ο κόσμος γύρω του είναι απειλητικός, ότι δεν μπορεί να εμπιστευτεί κανέναν. Τα παιδιά έρχονται σε αυτό τον κόσμο μη γνωρίζοντας κάτι γι’ αυτόν, για τις σχέσεις, για τους τρόπους επικοινωνίας, για το τι είναι αποδεκτό και τι όχι. Τα μαθαίνουν όλα βιωματικά και παρατηρώντας τους γύρω τους. Έτσι, αν κάποιος ενήλικας αντιμετωπίζει το παιδί του ως άχρηστο, ανίκανο και ανάξιο, αυτό μεγαλώνει αντιλαμβανόμενο τον εαυτό του με τον ίδιο τρόπο.

Την ίδια στιγμή, ο άνθρωπος εσωτερικεύει τα μοντέλα που βλέπει. Όταν οι γονείς είναι βίαιοι, σωματικά ή λεκτικά, το παιδί θεωρεί πως ο ρόλος αυτός συμπεριλαμβάνει και αυτές τις συμπεριφορές. Μαθαίνει πώς κάποιες φορές ανάμεσα σε ανθρώπους που αγαπιούνται, επιτρέπεται το να χτυπήσουν τον άλλον αν δεν κάνει αυτό που του λένε ή ακόμη κι όταν απλώς έχουν νεύρα. Επιτρέπεται να βρίζουν, να μειώνουν και να προσβάλλουν αυτόν που αγαπούν, αν έχουν δίκιο ή αν είναι για το “καλό” του.

Παράλληλα, το παιδί που κακοποιείται είναι ένα ενοχικό παιδί. Ένα παιδί που για να αντέξει και το ίδιο το βάρος της κατάστασης κατηγορεί τον εαυτού του, βάζοντας την ταμπέλα του «κακού» παιδιού στον εαυτό του. Μαθαίνει λοιπόν να μισεί τον εαυτό του. Άλλωστε, πώς αλλιώς θα μπορέσει να αιτιολογήσει αυτή τη συμπεριφορά των γονιών του;

Ένα παιδί λοιπόν που κακοποιείται από τους γονείς του, δεν παύει να αγαπάει τους γονείς του, τουλάχιστον όσο είναι ακόμη παιδί. Αντιθέτως, σε πολλές περιπτώσεις σε όλη του τη ζωή προσπαθεί να κερδίσει την αγάπη τους, μια αγάπη που ποτέ δεν κατάλαβε γιατί στερήθηκε. Αυτόν που παύει όμως να αγαπά είναι ο εαυτός του. Γαυτο ας μην επιτρέψουμε σε κανένα άλλο παιδί να μισήσει τον εαυτό του. Ας δώσουμε στους μελλοντικούς ενήλικες την ευκαιρία να μην εγκλωβιστούν στις φυλακές της παιδικής τους ηλικίας καθώς οι μαχαιριές στις παιδικές ψυχές δεν επουλώνονται..

Post a comment

Have a question?